Π. Πικάσο, Μητέρα και παιδί. 1902. Fogg Art Museum, Harvard University.
Μάννα μου, εγώ ?μαι τ? άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι,
οπού το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει.
Το δόλιο! όπου κι αν στραφή κι απ? όπου κι αν περάση,
δε βρίσκει πέτρα να σταθή, κλωνάρι να πλαγιάση.
Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ? αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ? αφρισμένη,
παλαίβω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα πλην την ευχή σου μόνη.
Στην αγκαλιά σου τη γλυκειά, μαννούλα μου, ν? αράξω,
μες στο βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω.
Προς την Μητέρα μου (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)